P-R-N-RAPS (ΠΡΝΡΑΨ) – Πόσα; (prod. by kulture)

P-R-N-RAPS (ΠΡΝΡΑΨ) – Πόσα; (prod. by kulture)

.P-R-N-RAPS.

Αρμένας / Γρ;φος / Άνισος
Produced by Kulture
Recorded and mixed: γρ;φος @ catacombs

Στίχοι:

-Aρμένας-
εν τους κόφτει για τον κόπο σου
εν τους κόφτει για τον τόπο σου, τον κόσμο σου
φτάνει να΄σεις στην σκέψη σου τον τρόπο τους
στο σιέρι σου το όπλο τους να παίζεσαι για λλοού τους
τζε λαλούν σου εν για λλόου σου
μα μια ζωή είσαι στα παρασκήνια του show τους
άτε γειά μα ποττέ εννεν αργά
για να τους βάλεις φοθκιά
κρουσμένα μπατσικά
τα πιο ρόμαντικα σκηνικά
ποιος χάνει τζε ποιος τι νικά
ποιος πνίεται στα χημικά
ποιον τον πιάνει ταχύτητα
ποιος φκέννει που την σ΄τχτη σαν τον φοίνικα
παιθκίά που εμίναν που νωρίς αμίλητα
τyε άλλους που φκέννουν ρίμες που το στόμα τους σαν minigun
γαμώ την μμαδ τζε την υκαν
τους φασίστες τζε το ελαμ
βλακούθκια που πολλόμιλαν
τζε μπάτσοι που πολλόκοιταν
αλλοί βαστούν τα ούλλα άλλους τίποτε εν τους δόθηκαν
ενάρτουν νύχταν να τα φαν σαν να κάμνασιν ραμαντάν

-Γρ;φος-
εν παίζω το παιχνίδι τους
εν λοαρκάζω τα views τζαι τη φήμη τους
εν μαθηματικά, ούλλοι εν ομπρός σου καλά, μα που πίσω τρώει τους το αίπι τους
ότι τους λείπει, λυπεί τους, γεμώνουν την λύπη τους ψώνια ακριβά
ψώνια τζαι ντίβες μακριά, αν θα’σε κοντά να δουλέφκουμε, να παίζουμε
πρέπει να βράζει η καρκιά, να’σιεις τη λύσσα να βάλεις φωθκιά
όσοι εμιλήσαν για στράτα που εν επερπατήσαν, καταλάβουν το τα παιδκία
εν παιρνούν δαμέ τα φτηνά τους τα κόλπα
τα rollie τζαι οι ρόλοι που πάιζουν, φκάινουν πας την πόρτα,
κάμνουν με να θέλω να πιάσω τα όπλα
κρέμαστην μισή λευκώsa.
ξέρουν το ούλλη οι δικοί μου – πόθεν εν που φκαίννει, που φτάνει η φωνή μου –
όσα αξίζουν να μείνουν, τα άλλα τροφή για τη μαύρη ψυσσιή μου,
να φκάλουμε το άχτι μας μέσα στην πόλη με τους άνθρωπους τείχους,
τους ένοχους τύπους τους ζήτα που πίσω τους δικαιλογούν το μισθό στο τσεντί τους

-Άνισος-
Στηνουν αφκια
Πε ότι ένα πεις αλλα ψιθυριστά
Ο χρονος περνα
Μα χουμε κομα να πουμε πολλα
Ποσα ένα μεινουν κρυφα τζιαι ποσα ένα ειπωθουν παστα μικροφωνα
Πως ενα δουμε το μελλον τωρα
Τζιαι πως ενα το δουμε νακκο μετα
Πουλουν τον χρονο πολλα ακριβα
Γιαυτο εννια να σχεις οποιον τον τζιερνα
Φκενουμε εξω μες τα δειλινά
Με τον μπατσο παντα να μας ερευνα
Ονομα ταυτοτητα τυπικα
Μα ξερει καλα ότι εθα φκει πουθενα
Παλε κοντευκει η νυχτα
Φκαλε πανω τα καπνα

Ποσα εν που πρεπει να σφιξουμε για να πουμε οτι ειμασστε καλα
Ποσα εν που πρεπει να σφιξουμε για να πουμε οτι ειταν αρκετα x2

Related Post: